ازدواج جبری در عربستان قانونی شد!

قوانین سعودی به مردان اجازه می‌دهد تا دختران تحت تکفل خود را از ازدواج منع کرده و یا به زور به ازدواج هر کسی که تمایل داشته باشند، درآورند.

گلف نیوز نوشته است در عربستان سعودی، زنان حق ندارند در خصوص همسر آینده خود تصمیم بگیرند.

تعالیم وهابی و سنت‌های قبیله‌ای حاکم بر عربستان به پدران یا مردان قیم زنان اجازه می‌دهد تا مستقلا در خصوص همسران آینده آنها تصمیم‌گیری کنند.

چندی پیش، یک خانم پزشک 42 ساله اهل عربستان از دادگاه تقاضا کرد تا اجازه ازدواج وی را با یکی از همکاران جراحش صادر کند اما دادگاه حق را به پدر و برادران این پزشک زن عرب داد. پدر و برادران این خانم می‌گویند که مرد مورد علاقه وی از قبیله‌ای دیگری است و وی حق ندارد با مردی از قبیله‌ای دیگر ازدواج کند.

سهیلا زین‌العابدین، از فعالان حقوق بشر در عربستان در اعتراض به این موضوع اظهار داشت در عربستان گاهی یک دختر 10 ساله به زور به خانه بخت فرستاده می‌شود اما زنی 42 ساله از ازدواج منع می‌شود!

در شرایطی که گزارش گلف‌نیوز پر از نمونه‌هایی از نقض حقوق زنان در عربستان سعودی است، تاکنون دیده نشده است که این کشور برای عدم رعایت حقوق بشر مورد کوچک‌ترین مجازاتی از سوی غرب قرار گرفته باشد.

۱۱۸۶۸۸

ناگفته های زنان مسلمان قربانی تجاوز در بوسنی

جنگ بوسنی که از سال 1992 آغاز و در سال 1995 با امضای قرارداد دیتون به پایان رسید، بیشترین آسیب را بر کودکان و زنان بوسنیایی وارد کرد.

تا پایان جنگ بیش از 8 هزار مسلمان به قتل رسیدندو بیش از 300 هزار غیرنظامی کشته و هزاران زن مسلمان مورد تجاوز قرار گرفتند.

در جنگ بوسنی زنان مسلمان بوسنیایی هزینه بسیار سنگینی متحمل شدند. سربازان صرب و کروات، زنان مسلمان و حتی زنان صربی و کراواتی که با مسلمان ازدواج کرده بودند را برای تجاوز و قتل از سایر زنان جدا می کردند. که به قول خودشان مسلمانان را پاکسازی قومی کنند این در حالیست که علاوه بر تبعات هولناک تجاوزات جنسی برای زنان، بحران نسل کودکان نامشروع حاصل از جنگ یکی دیگر از تبعات جنگ بود.

خبرها حاکی ازآنست که آن دسته از زنان بوسنیایی که در طول جنگ (1995-1992) مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند، به جای گوشه نشینی و انزوا انجمنی راه اندازی کرده درصدد تسلیم متجاوزان به دادگاه بین المللی برآمده اند.

هاسجیچ مدیریت «انجمن زنان آسیب دیده جنگ بوسنی» یکی از زنان مسلمان بوسنیایی مورد تجاوز قرار گرفته است و از سال 2003 تصمیم گرفته زنانی را که قربانی جنگ شده اند در انجمنی گرد هم بیاورد تا حقشان را از متجاوزان بگیرد وتا کنون در انجمنش 1800 زن صرب، کروات و مسلمان را تحت پوشش قرار داده است.

وی در مورد خاطرات تلخش در جنگ بوسنی چنین اظهار می دارد: چتنیک ها در مارس 1992 وارد خانه ما هم شدند و در برابر چشمان من به دختر جوانم تجاوز و با وارد کردن ضربه ای به سرش او را مجروح کردند. روز بعد نیز مرا به قرارگاه پلیس شان بردند. در آن جا بارها به من تجاوز کردند بسیار وحشتناک و تلخ بود در آن جا یکی از همسایگان قدیمی صربمان که ازدوستان خانوادگی مان بود را دیدم.

هاسجیچ در ادامه می گوید: بین مسلمانان، صربها و کروات های بوسنی هزاران زن بوده و هستند که به خاطر شرم از این موضوع منزوی شده و از خانه هایشان بیرون نمی آمدند اما آن ها در حال حاضر زیر چتر انجمنی که تاسیس شده برای دستگیری و تحویل متجاوزان به دادگاه تلاش می کنند. این متجاوزان هستند که باید شرم کنند نه ما مظلومان.

مدیر «انجمن زنان خسارت دیده جنگ بوسنی» که در سال 2001 به عنوان شاهد به دادگاه لاهه رفته و مطالبی را به اطلاع قضات رسانده وی با کمک اتحادیه اروپا و استفاده از فضای مجازی شکایت زنان مظلوم بوسنی را جمع آوری و تسلیم دادگاه کرد. که این حرکت منجر به دستگیری بسیاری از متهمان و متجاوزان شد. اما این در حالیست که در حال حاضر بسیاری از متجاوزان فعالانه در اجتماع حضور دارند و به شغل های حساس چون کارمند اداره پلیس و یا معلم آموزش و پرورش و ... هستند.

کارشناسان سیاسی معتقدند که موضوع تجاوز به زنان بخشی از استراتژی جنگ خونین و ظالمانه صربها و کروات ها علیه مسلمانان بوسنی بوده و این تجاوزها با طرح و برنامه خاصی انجام می شد. زیرا کسانی که جنگ را به راه انداختند از ساختار خانوادگی مسلمانان خوب اطلاع داشتند، آن ها می دانستند با این جنایت چه زیانی را بر جامعه مسلمان وارد خواهند کرد.

در حالی که خبرها از تجاوز به ده ها هزار زن و دختر از 11 تا 60 ساله خبر داده است بسیاری از خانواده های مسلمان بر اثر این جنایت از هم پاشید و نیز بسیاری از زنان کشور خود را رها کرده زندگی در غربت را انتخاب کردند.

عده قابل توجهی از زنان، فرزندان شان را به نهادهای دولتی تحویل دادند. این وضع بزرگترین ضربه را بر پیکر خانواده های بوسنیایی وارد کرد. نتیجه این جنایت های وحشیانه در سال های بعد آشکارتر می شود.

صربها به خودشان هم رحم نکردند و به بسیاری از زنان صرب یا کرواتی که با مسلمان ها ازدواج کرده بودند را در جریان درگیری های داخلی بالکان مورد تجاوز قرار دادند.

این سوال مطرح است چرا کشورهای اروپایی با اطلاعی که از جنایات وقوع یافته در بوسنی دارند هیچ اقدام موثری برای مجازات متهمان به عمل نمی آورند؟

تجاوزصرب ها به زنان مسلمان با هدف پاکسازی قومی بود
در گزارش سی ان ان درباره وضعیت زنان مسلمان چنین آمده که دهها هزار زن در بوسنی مورد تجاوز قرار گرفتند و کودکان حاصل آن نیز شاید به پنج هزار نفر برسند. این درحالیست که صدها و شاید هزاران زن در اردوگاههای صرب ها باردار شدند.

به گزارش این شبکه در جنگ های یوگسلاوی سابق بزرگترین و سازمان یافته ترین خشونت تجاوز به زنان مسلمان بود به طوری که همگان بر این باورند که صرب ها از آن به عنوان سلاح پاکسازی قومی استفاده می کردند. صدها زن جنین خود را سقط کردند اما بسیاری نیز با ممانعت های صرب ها موفق به این کار نشدند .و برخی از آنهایی که که کودک خود را به دنیا آوردند آن را رها کردند و هیچگاه نخواستند درباره اش خبری بگیرند. 

در کتاب «مروری بر تاریخ مسلمانان در یوگسلاوی و جنگ در بوسنی و هرزگوین» نمونه‌های زیادی از جنایات صرب‌ها تشریح شده نظیر اظهارات خانم «حازیرا کاتوویچ بیدیک»؛ زنی که همراه با 800 مسلمان توسط گروه‌های صرب در چاهی انداخته شده بود، به طور معجزه‌آسایی نجات یافت.

این زن مسلمان می‌گوید: در آن چاه زنانی زنده زنده و به مرور کشته شدند. در این گور دسته جمعی زنی حامله کنار من بود،که دائماً داد می‌زد و از درد به خود می‌پیچید تا این که در روز بعد بالاخره جان سپرد. من به خاطر تکه‌ نانی که به همراه داشتم و برای خوردنم در راه گرفته بودم زنده ماندم، دیگران هم مانند من این‌چنین کردند. در جیب بسیاری از اطفال و کودکان تکه‌های نانی بود و من به واسطه خوردن همین نان‌ها زنده ماندم. ابتدا خیلی می‌ترسیدم ولی تکرار این عمل (برداشتن نان از جیب قربانیان) برایم عادی شد. در چاه به دلیل انباشته شدن اجساد روی هم، بوی بدی متصاعد می‌شد. 81 روز بعد کشاورزان روستایی نفیسن، مرا از داخل این چاه نجات دادند. پس از خارج شدن از چاه وزنم به 30 کیلوگرم رسیده بود در حالی که پیش از این، وزن طبیعی‌ام 70 کیلوگرم بود.

دشمنی دیرینه صربها و کرواتها با مسلمانان به حدی بود که به مسلمانان القابی چون غیرمسیحی‌ها، جذامی‌ها، چاپلوسان و عناصر بدون ملیت، می دادند و این دشمنی با پاکسازی قومی مسلمانان به اوج خود رسید.

در جریان پاکسازی قومی و جنایات صرب‌ها و کروات‌ها علیه مسلمانان در مقابل چشمان بی تفاوت کشورهای به ظاهر متمدن اروپایی ایران جزء اولین کشورهایی بود که هتک حرمت به زنان مسلمان، قتل‌عام‌های گسترده و جنایات بی‌نظیر صرب‌ها علیه زنان، مردان و کودکان بوسنیایی و‌ اقدامات صرب‌ها را به شدت محکوم کرد و آمادگی خود را برای ارسال کمک‌های انسانی دوستانه و حمایت‌های سیاسی بین‌المللی از این کشور تازه استقلال ‌‌یافته اعلام کرد.

گفتنی است زمانی که مسلمانان بوسنیایی خواستار جدایی از یوگسلاوی سابق شدند صربهای ساکن بوسنی با این اقدام مخالفت کرده و به سرکوب مسلمانان پرداختند. این حادثه یکی از فجیع ترین حوادث تاریخی به شمار می رود که به نسل کشی، قتل عام و کشتار گروهی مسلمانان انجامید .

این جنگ بعد از جنگ جهانی دوم بزرگترین نسل کشی در اروپا به شمار می رود، ولی متأسفانه دنیای به اصطلاح متمدن غرب که از نزدیک شاهد ارتکابی چون فجایع تجاوز به زنان و جنایت ضد بشری بودند و سکوت کردند.

زنان ‌بی‌گناه قربانی این جنایت ضد بشری بوده و باید به عنوان قربانی مورد بیشترین توجه و مراقبت قرار گیرند. ولی متأسفانه دنیای به اصطلاح متمدن غرب که از نزدیک شاهد ارتکاب این فجایع بوده است نه تنها در تسکین آلام و درد و رنج این زنان اقدام مثبتی انجام نداده بلکه از یک سو با تبلیغات مغرضانه نمک بر زخم آنان پاشیده و از سوی دیگر با انجام اقدامات تأخیری دست صرب‌ها را در تداوم این جنایات باز گذاشته‌است.

اکثر جنایتکاران جنگی صرب با وجود مستندات بسیار در دادگاههای اروپایی به کمک قضات غربی از عواقب جنایات غیر انسانی و هولناک خود جان به در برده اند و زندگی راحت و آسوده ای دارند. در حالی که قربانیان آنها در شرایط روحی نامناسبی ناشی از این اجحاف و ظلم به سر می برند.

۱۱۸۲۸۵