شرمنده ایم که ازحقوق شما نمی توانیم دفاع کنیم

گردهمایی بررسی و دفاع از مردم آواره بهسود در دشت برچی با حضور نماینده سازمان ملل، مصطفا ظاهر و حاج محمد محقق برگزار شد.

آقای مصطفا ظاهر به قول حاضرین مجلس، گفت که خواسته تا مهاجرین را از نزدیک ببیند و بداند که مهاجرین در چه وضعیتی به سر می برند.

آقای محقق در این گردهمایی گفت که از آقای رییس مجهور کرزی حتا سرک و شفاخانه نمی خواهیم چرا که این خواست ها فقط در زیر سایه دموکراسی و وحدت ملی تحقق پذیراست.

آقای محقق افزود که او به مردم هزاره توصیه کرده بود که سلاح های خود را به خاطر صلح و دموکراسی در افغانستان به مقامات ذیربط تسلیم کنند که مردم هم به این خواست لبیک گفتند اما اکنون از این گفته خود پشیمان است چراکه سلاح های خودرا به حکومتی تسلیم دادند که هیچگونه مسئولیتی درقبال امنیت آنها ندارد وبه تعداد کثیری افراد مسلح برخانه های آنان یورش آورده ومال واموال شان را تاراج می نمایند. وی سخنان کرزی را نقل کرده مبنی بر این که سازمان ملل به کرزی گفته که کوچی ها به هزارجات بروند، به خاطر مالداری.

آقای محقق اضافه کردآیا هزاره ها خود مالداری را نمی دانند؟ آیا پنجاه هزار مواشی از 4.5 ملیون انسان بهتر و باارزش تر است؟

حاجی محمدمحقق درسخنرانی خود خطاب به مردمی که ازمناطق بهسود آواره شده اندگفت : ماشرمنده ایم که تحت حکومت دموکراسی کاری برای شما انجام داده وازحق شما دفاع نمی توانیم.

آقای محقق قبلاً نیز دولت را متهم کرده بود که از کوچی ها حمایت می کند و حکومت را به سوی قومی شدن می کشاند.

نماینده سازمان ملل نیزازمهاجرینی که تازه به کابل رسیده است دیدن کرد.

کوچی ها در بهسود بالای چندین ولسوالی حمله کرده که منجر به کشته شدن چندین نفر و مهاجرت صدها خانواده شده است.

این خانواده ها، شکایت دارند که نتوانسته اند حداقل اموال خود را از حمله کوچی ها نجات بدهند.

به گفته مهاجرانی که از بهسود رسیده اند، 10 نفر کشته شده، 8 نفر اسیر ، 4 نفر زخمی و 20 نفر مفقود گردیده و صد ها خانواده نیز آواره شده اند.

غلام سرور از مهاجرین بهسود چنین می گوید: از دایمیرداد سر کوتل خرس خان آمده ام و کوچی ها ما را مجبور کرده که آواره شویم.

عبدالحمید از ولسوالی دایمیرداد چنین می گوید: ما بخاطر کوچی ها مهاجر شدیم که خانه های ما را آتش زدند و تمام منطقه را گرفتند و ما مجبور شدیم که فرار کنیم. منطقه دایمیرداد و کج آب را گرفته اند که 10 نفر کشته و 8 نفر اسیر شده اند.

سلیمان از کج آب می گوید: از تمام کج آب حدوداً 500 -600 خانه مهاجر شده اند البته از دهن آب پای به بالا، که از آن پایین(خانواده های مهاجر) بیشتر است. 10 نفر کشته شده ، 8 نفر اسیر شده و مفقود زیاد است که حدوداً 20 نفر مفقود است.

اما آنان که در از نزدیک شاهد صحنه بوده اند نیز به گفته مهاجرین صحه می گذارند و می گویند که خود نیز از ترس کوچی ها فرار گرده اند محمد حسن که در ولسوالی حصه اول بهسود با سی نفر دیگر در یک پروژه کار می کرده اند چنین می گوید: وقتی کوچی آمدند که مسلط شدند وقتی سوال می کردیم که چرا کشت و زراعت را می چرانید، آن ها به سلاح شان اشاره می کردند که از این سوال کنید .

تاهنوز تنها از همان جا 130خانه بی جا شده و مهاجر شده است. از آب پای، بغک، غجورک، شی قلعه و جمیلی تا ساحه میرهزار را کوچی گرفته اند و فعلاً در بین قلعه و حویلی های مردم می نشینند. به طور دقیق تر از خیربید 20 خانه و سرخپای 11 خانه، از قلعه مدد 13 خانه مهاجر شده و اما منطقه آبپای که 130 خانه بود به کلی تخلیه شده است.

مساله کوچی ها و مهاجرت مردم ده نشین توسط کوچی موضوعی است که یک معضل در افغانستان شده است که در مدت دو سال اخیر سبب کشته شدن دهها نفر، آواره شدن صدها خانواده و آتش زدن چندین قریه شده است. اما نهادهای مدافع حقوق بشری در افغانستان و سازمان ها بین المللی حقوق بشر از خود به شکل جدید واکنش نشان نداده اند.

جنگ در بهسود و دیگر مناطق هزاره جات زمانی شدت یافت که کوچی ها تهاجم کردند و خانه ها مردم را آتش زدند و صدها خانواده آواره شدند، اما دولت افغانستان، سازمان های مدافع حقوق بشر، جامعه مدنی و سازمان ملل متحد سکوت کرده و برای حل این مشکل تلاش نکردند.

سال گذشته در 19 جوزای نیز کوچی ها در بهسود حمله کرده و که 11 نفر کشته، 15 نفر زخمی به شمول چهار زن، بیش از 20 هزار انسان آواره، بیش از 212 میلیون خساره مالی به آن مناطق وارد آمد و سه قریه توسط کوچی ها به آتش کشیده شد.

در بهار سال جاری نیز هزاران نفر در کابل دست تظاهرات زدند تا به کوچیگری پایان داده شده و از ورود کوچی ها در مناطق مرکزی ممانعت صورت بگیرد. اعتراض کننده ها خواهان حل و اسکان دایمی کوچی ها شدند و از دولت و سازمان ملل خواستند که به مساله کوچی ها توجه کرده و مطابق قانون اساسی افغانستان حکومت وظیفه دارد که کوچی ها را اسکان دایمی بدهد.

در 19 حمل سال جاری بحث بر سری مواد قانون انتخابات در پارلمان زمانی به تشنج کشیده شد که علم گل نماینده کوچی ها ساکنان غیر کوچی افغانستان را مهاجر خواند و کوچی ها را ساکنان اصلی افغانستان قلمداد کرد که منجر به اعتراض بیش از صد نماینده پارلمان شد، و نماینده های معترض مدت طولانی پارلمان افغانستان را تحریم کردند.

اما با وجود اعتراضات مردم، دولت تاکنون جواب قانع کننده برای مردم نداده است. از سوی سازمان ملل متحد که ضامن اصلی صلح و ثبات در افغانستان است، نیز به گونه جدی به این مشکل نپرداخته است. پروسه دی دی آر و دایاگ که مسوولیت جمعی آوری سلاح از بین مردم را دارند که در مورد کوچی ها سکوت کرده و آن ها را خلع سلاح نکرده است.

این در حالی است که اگر به مشکل کوچی ها در افغانستان توجه صورت نگیرد، نه تنها که بحران عظیم اجتماعی و سیاسی خلق خواهد شد، بلکه صلح نسبی نیز فروخواهد پاشید.

۷۰۶۲۵